مهناز طراح، فعال سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، با نوشتن نامه‌ای در واکنش به برخی از انتقادها به ویدیویی از رقص شماری از زنان این زندان، نوشته است: «ما را قضاوت می‌کنید و نمی‌دانید پیش از شما از سوی قضات جمهوری اسلامی همین طور ناعادلانه قضاوت شده‌ایم.»
این زندانی سیاسی که پیشتر در یکی از نامه‌هایش از زندان خود را «یک زندانی مشروطه‌خواه» معرفی کرده است، در ادامه نامه خود با اشاره به دشواری‌های زندان و رنجی که بر زنان محبوس در زندان اوین تحمیل می‌شود، نوشته است «ما می‌رقصیم، ما در زندان می‌خوانیم و می‌رقصیم ولی در همان زندان که شما هتل می‌خوانید دلتنگی عزیزانمان را تاب می‌آوریم، بیمار از بیمار پرستاری می‌کند و برای یک اعزام درمانی، و نه حتی مرخصی درمانی، باید ماه‌ها دوندگی کنیم.»
مهناز طراح، آبان ۱۴۰۱ در جریان خیزش«زن، زندگی، آزادی» بازداشت و تا اواخر بهمن همان سال که در جریان عفو عمومی آزاد شد، در زندان «قرچک» محبوس بود.
این زندانی سیاسی یک بار دیگر در آبان ۱۴۰۲ بازداشت شد و دی‌ماه همان سال، به حکم شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام اجتماع و تبانی به سه سال و هشت ماه حبس و به اتهام تبلیغ علیه نظام به هشت ماه زندان محکوم شد و حکم او در پی تسلیم به رای به دو سال و نه ماه زندان کاهش پیدا کرد و اکنون در حال گذراندن دوران محکومیت خود در زندان اوین است.
طراح در نامه خود با اشاره به این‌که زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند زنان زندان اوین جز آن دسته از زندانیان هستند که مشمول هیچ‌کدام از حقوق قانونی یک زندانی مانند مرخصی و آزادی مشروط نمی‌شوند، نوشته است «ما تنها بند زندان در سراسر ایران هستیم که آخر هفته‌ها تلفن قطع است و و دور روز متوالی از دنیای بیرون بی‌خبریم. ولی با هر گرایش و تفکری در مناسبت‌های مختلف با هم می‌رقصیم زیرا در این گوشه از خاک فقط خودمان را داریم و بس.»
او در ادامه با اشاره به جریان‌های مختلف همبندی‌های خود به چپ‌ها، مشروطه‌خواهان و اصلاح‌طلبان اشاره کرده و با توصیفی که از هر کدام از این طیف‌ها ارائه می‌دهد تاکید می کند که شناخت بیرونی از آن‌ها بسیار اندک است و قضاوت‌ها بر اساس همین شناخت نادرست صورت می‌گیرد.
مهناز طراح پیشتر هم در دو نامه دیگر به وضعیت همبندی هایش واکنش نشان داده بود. او در نامه نخست خود که ۴ مرداد سال جاری منتشر شد نسبت به بی‌توجهی جامعه بین‌المللی به وضعیت زنان زندانی و در خطر اعدام بودن سه زن هم‌بندی‌اش در اوین اعتراض کرد.
طراح در نامه خود خود به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی اعتراض کرد و تجربه زیسته خود با این زندانی زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین را روایت کرد و در نامه‌اش از عزیزی به عنوان نمادی از ایستادگی در برابر جور جباران یاد کرد.
این زندانی سیاسی در پایان نامه تازه خود با اشاره به همراهی زنان زندانی سیاسی با هم در شادی‌ها و رنج‌ها نوشته است «با هم می‌رقصیم و با هم گریه می‌کنیم، ولی شما همان گوشه از رقص ما را ببینید و اگر توانستید یک روز و شب از انفرادی همراه با بازجویی‌های طولانی‌مدت به شیوه جمهوری اسلامی را تاب بیاورید، آن‌گاه ما را قضاوت کنید.»