بنا بر گزارش روزنامه‌نگاران مستقل در ایران، همزمان با برودت هوا، با توجه به خراب شدن تجهیرات گرمایشی و فقدان آب گرم در زندان زنان قرچک، جان و سلامت این زندانیان که در میان آنان زنان باردار و نزدیک به ۲۰ کودک خردسال هم هستند، به شدت به خطر افتاده است.
ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان در ایران، که در این مورد اطلاع‌رسانی کرده است، در شبکه ایکس گزاش داده تقریبا همه زندانیان در زندان قرچک بیمار شده و سرما خورده‌اند.
بر اساس همین گزارش، داروی کافی در بهداری زندان وجود ندارد و برای درمان به هر زندانی بیمار تنها دو کپسول آنتی بیوتیک داده‌اند.
این روزنامه‌نگار در ادامه با اشاره به این‌که تقریبا همه زندانیان این زندان دارای جرائم عادی هستند، نوشته در این زندان تعدادی کودک هم با مادران‌شان زندگی می‌کنند.
بنی‌یعقوب در ادامه با اشاره به این‌که تنها چند زندانی سیاسی در میان بیش از یک هزار زندانی عادی زندان قرچک نگهداری می‌شوند، خطاب به زهرا بهروزآذر، معاون زنان و خانواده رییس‌جمهور نوشته «بنابراین خانم بهروز آذر، در این باره هم ملاحظات خاصی وجود ندارد.»
او در بخش دیگر از نوشته خود با اشاره به مشکل آب شیرین زندان زندان نوشته «آب شیرین از چند روز پیش قطع است. هر بند زندان با بیش از یکصد زندانی فقط یک شیر آب شیرین دارند که برای مسواک زدن و ظرف شستن و آب خوردن استفاده می‌شود.»
بنی‌یعقوب در مطلبی دیگر هم با اشاره به ادامه خرابی سیستم گرمایشی زندان قرچک، گفته مسئولان زندان به خانواده های زندانیان هم اجازه نمی‌دهند برای آنها لباس‌گرم بیشتری ببرند.
حامد فرمند، فعال حقوق کودکان هم در مطلبی در شبکه ایکس با اشاره به این‌که زندان قرچک در منطقه‌ای بیابانی واقع شده، نوشته «نبود وسایل گرمایشی، که تازگی هم ندارد، یعنی سرمای چند برابر. در این زندان، کودکانی همراه مادران و زنان حامله نگهداری می‌شوند. آمار کودکان تا ۲۰ نفر هم بوده است.»
گزارش سازمان حقوق‌بشر از زندان قرچک؛ تاریک‌ترین نماد نقض حقوق‌بشر
تبدیل مرغداری به زندانی با جمعیت متراکم ، نبود تهویه و آب آشامیدنی سالم و بالا زدن مداوم فاضلاب در زندان، شیوع انواع بیماری‌ها، وفور حشرات و حیوانات موذی و شرایط سخت کودکان و مادران زندانی آنها، بخشی از گزارشی است که سازمان حقوق بشر ایران پیشتر درباره زندان قرچک ورامین منتشر کرد.
این گزارش که با عنوان «زندان قرچک؛ جهنمی برای زنان و کودکان» به مناسبت روز جهانی حقوق بشر منتشر شد، این زندان را یکی از «تاریک‌ترین نمادهای نقض سیستماتیک حقوق بشر در جمهوری اسلامی» توصیف کرده است.
تبدیل مرغداری به زندان
براساس این گزارش، بندهای این زندان در واقع درون سوله‌هایی ایجاد شده‌اند که قرار بود طیور را در خود جای دهند، اما اکنون سال‌هاست که بدون رعایت هرگونه استانداردی به محل نگهداری زنان زندانی، از جمله زندانیان سیاسی، تبدیل شده است.
بر اساس این گزارش، زندان قرچک ورامین نه‌تنها استانداردهای جهانی را زیر پا می‌گذارد، بلکه ابتدایی‌ترین اصول کرامت انسانی را نیز نادیده می‌گیرد.
به گفته سازمان حقوق بشر ایران، زنان در زندان قرچک در فضایی بسیار کوچک، بدون تهویه و نور کافی نگهداری می‌شوند و آب نوشیدنی ناسالم، کیفیت پایین غذا، نبود خدمات بهداشتی و درمانی مناسب و رفتارهای تحقیرآمیز و جنسیت‌زده، بخشی از رنج روزمره زندانیان است.
حشرات و حیوانات موذی، آب ناسالم و معضل فاضلاب
زندانیان در این گزارش از وفور حشرات و حیوانات موذی، از جمله سوسک موش، سمندر، مارمولک، آب‌دزدک و حتی رتیل سمی در محل زندگی خود خبر داده‌اند.
به گفته زندانیان، آب زندان قابل نوشیدن نیست و درصورتی‌که جوشانده و تصفیه نشود، باعث بیماری‌های مختلف گوارشی و کلیوی می‌شود. زندانیان سیاسی که مدتی به این زندان تبعید شده بودند، می‌گویند این آب حتی برای استحمام نیز قابل استفاده نیست.
طبق این گزارش، زندان قرچک سیستم تصفیه آب ندارد و زنانی که بسیاری از آنها هیچ قدرت مالی ندارند نیاز به آب آشامیدنی سالم داشته باشند، ناچارند هر بطری آب معدنی را به قیمت بالا از فروشگاه زندان خریداری کنند.
در عین حالت، آب لوله‌کشی کم‌کیفیت موجود نیز در فصل گرما به طور مداوم قطع می‌شود.
طبق گزارش سازمان حقوق بشر ایران، هر سالن زندان قرچک با حضور میانگین ۱۵۰ زندانی، حداکثر سه یا چهار دستشویی دارد که سیستم مناسب دفع فاضلاب انسانی را ندارند.
طبق این گزارش بالا زدن فاضلاب زندان در شرایطی رخ می‌دهد که باجه‌های تلفن زندانیان در هواخوری قرار دارد و زندانیان مجبور می‌شوند برای استفاده از تلفن از میان فاضلاب عبور کنند.
نبود دسترسی به خدمات بهداشت و درمان مناسب
طبق این گزارش، با وجود تعداد بالای بیماران در زندان، امکان ویزیت بیماران از سوی پزشک بسیار محدود است و معمولا از هر بند حداکثر پنج نفر ویزیت می‌شوند.
در عین حال، مسئولان با وجودی که در تجویز و ارائه داروهای مورد نیاز زندانیان به شدت سخت‌گیری می‌کنند، اما تجویز و تحویل قرص‌های خواب‌آور و مسکن در زندان بسیار رایج است و از این کار به عنوان روشی برای ساکت کردن زندانیان استفاده می‌شود.
در همین حال، در مواردی که بیماری‌های خطرناک شایع می‌شود، مسئولان زندان جلوی اطلاع‌رسانی در این مورد را می‌گیرند.
طبق این گزارش، نوار بهداشتی برای زنان در زندان کالایی پولی است و حتی زندانیان زنی که از خانواده طرد شده و پولی در اختیار ندارد، باید از فروشگاه زندان نوار بهداشتی خریداری کنند.