پژوهش جدید محققان موسسه پزشکی جانز هاپکینز نشان می‌دهد افرادی که عضله گیجگاهی کوچک‌تری دارند، ۶۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل قرار می‌گیرند. این یافته می‌تواند روشی نوین برای تشخیص زودهنگام زوال عقل در سالمندان ارائه دهد.

اگرچه فراموشی شایع‌ترین نشانه زوال عقل به شمار می‌رود، اما دانشمندان به‌تازگی دریافته‌اند که وضعیت جسمانی و قدرت عضلانی می‌تواند شاخصی مهم در ارزیابی سلامت مغز باشد.

به گزارش هافینگتون پست، این مطالعه که در نشست انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی ارائه شد، به بررسی ارتباط میان کاهش توده عضلانی (سارکوپنیا) و خطر ابتلا به زوال عقل پرداخته‌ است.

سارکوپنیا به‌عنوان یکی از عوارض طبیعی پیری شناخته می‌شود و طبق مقاله‌ای که در نشریه «کورنت آپینین این روماتولوژی» منتشر شده، روندی است که از اوایل دهه چهارم زندگی کلید می‌خورد.

در این فرآیند، توده و قدرت عضلات اسکلتی به‌تدریج کاهش می‌یابد، به طوری که تا دهه هشتم زندگی، افراد ممکن است تا ۵۰ درصد از توده عضلانی خود را از دست بدهند.

بر اساس پژوهش‌های پیشین، علائم جسمانی می‌توانند نشانه‌های زودهنگامی از احتمال ابتلا به زوال عقل باشند.

برای مثال، مدت زمانی که یک فرد مسن قادر است روی پا بایستد، با احتمال ابتلای او به آلزایمر ارتباط دارد، به‌طوری که علائم ضعف جسمانی می‌توانند تا ۹ سال پیش از تشخیص قطعی، نشانه‌ای از خطر بالای ابتلا به این بیماری باشند.

محققان در همین رابطه دریافته‌اند که اندازه عضله گیجگاهی که مسئول بستن فک است، می‌تواند شاخص مهمی برای ارزیابی میزان سارکوپنیا در بدن باشد.

آن‌ها با بررسی اسکن‌ ام‌آر‌آی مغز ۶۲۱ نفر با میانگین سنی ۷۷.۳ سال به این نتیجه رسیدند که کوچک‌تر بودن این عضله با افزایش ۶۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل همراه است.

تیم تحقیقاتی جانز هاپکینز افزود اگرچه این ارتباط لزوما به معنای رابطه علی و معلولی نیست، اما می‌تواند به‌عنوان روشی کارآمد برای غربالگری و تشخیص زودهنگام زوال عقل مورد استفاده قرار گیرد.

مزیت این روش آن است که برای سالمندانی که پیش از این اسکن مغزی انجام داده‌اند، بدون نیاز به صرف هزینه یا آزمایش‌های اضافی قابل اجرا خواهد بود.

این یافته‌ها اهمیت توجه به نشانه‌های جسمانی در تشخیص زودهنگام زوال عقل را برجسته می‌کند و می‌تواند به پزشکان در شناسایی افراد در معرض خطر یاری برساند.