کانون نویسندگان ایران در بیانه‌ای از افزایش سرکوب و صدور احکام اعدام در سالروز سرکوب اعتراضات آبان ۹۸ ابراز نگرانی کرد و از عموم آزادی‌خواهان خواست صدای خود را بر ضد سرکوب و اعدام بلند کنند. کایلی مور گیلبرت، زندانی پیشین استرالیایی در ایران نوشت آبان خونین در خاطرش می‌ماند.
کانون نویسندگان ایران، روز ۲۸ آبان با صدور بیانیه‌ای در سالروز سرکوب خونین آبان ۹۸ نوشت با اتکا به روح کلی منشور و اساسنامه خود مجازات اعدام را مجازاتی ضدانسانی می‌داند و صدور چنین حکمی را برای همه متهمان با هر اتهام یا نگرشی محکوم می‌کند.
این تشکل صنفی با اشاره به احکام اعدام صادر شده برای وریشه مرادی و شش تن از بازداشت‌شدگان پرونده موسوم به شهرک اکباتان، هشدار داد که پرونده پخشان عزیزی نیز در دیوان عالی کشور در جریان رسیدگی است و بیم آن می‌رود که با روند موجود یک بار دیگر به صدور حکم اعدام برای او منجر شود.
وریشه مرادی (جوانا سنه)، زندانی سیاسی، روز ۲۰ آبان با حکم ابوالقاسم صلواتی، رییس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران با اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
پخشان عزیزی، دیگر زندانی سیاسی نیز روز دوم مرداد امسال با حکم ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
میلاد آرمون، علیرضا برمرزپورناک، امیرمحمد خوش‌اقبال، علیرضا کفایی، نوید نجاران و حسین نعمتی، شش تن از بازداشت‌شدگان پرونده موشوم به شهرک اکباتان نیز روز ۲۳ آبان با حکم دادگاه کیفری تهران به اعدام محکوم شدند.
کانون نویسندگان در بیانیه خود با اشاره به اینکه مرادی و عزیزی از حق برخورداری از خدمات وکیل انتخابی، امکان دسترسی به پرونده و امکان دفاع موثر در طول دادگاه محروم بوده‌اند، خاطرنشان کرد حکم اعدام آن‌ها از طریق کیفرخواستی که از سوی نهادهای امنیتی القا شده از پیش معین بوده است.
این تشکل صنفی درباره احکام متهمان پرونده اکباتان نیز نوشت: «آن‌ها در روندی ناروشن و در شرایط فقدان مدرک، جلوگیری از ورود وکلای انتخابی به پرونده و امحاء دلایلی که می‌تواند به اثبات بی‌گناهی متهمان منجر شود و با اعمال نظر مستقیم مستشاران امنیتی به مجازات ضدانسانی اعدام محکوم شده‌اند.»
نویسندگان صادرکننده این بیانیه، رفتارهای اخیر با خانواده‌های دادخواه ۹۸ و ۱۴۰۱ و افزایش قتل‌های حکومتی در قالب اجرای احکام غیرانسانی اعدام را شاهدی بر ترس و استیصال حکومت در برابر جنبش مردمی دانستند.
آن‌ها خاطرنشان کردند همزمان با تشدید بحران اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حکومت به شدیدتر کردن رفتارهای ظالمانه و سرکوبگرانه به عنوان دستاویزی برای ایجاد جو ترس و خفقان دست یازیده است.
آبان خونین در خاطرم خواهد ماند
کایلی مور گیلبرت، زندانی سابق استرالیایی-بریتانیایی در ایران، با انتشار مطلبی در حساب ایکس خود نوشت: «آبان خونین ۱۳۹۸ برای همیشه در خاطرم خواهد ماند.
این پژوهشگر که ۸۰۴ را در زندان های جمهوری اسلامی به گروگان گرفته شده بود، نوشت در آن زمان، به‌عنوان یک زندانی قدیمی در بند دو-الف زندان اوین، تحت مدیریت سپاه پاسداران شاهد بود که بخش‌های مردان و زنان یک‌شبه پر از صدها زندانی جدید شد.
گیلبرت با بیان اینکه شمار بازداشت‌شدگان آن‌قدر زیاد بود که عده‌ای مجبور شدند نوبتی روی زمین بخوابند و برخی دیگر در راهروهای بین سلول‌ها استراحت می‌کردند، خاطرنشان کرد: «مردان با چشم‌بند، بی‌وقفه در تمام ساعات شبانه‌روز به اتاق‌های بازجویی برده می‌شدند.»
او با اشاره به کشته شدن معترضان در جریان اعتراضات آبان ۹۸ اضافه کرد: «هزار و ۵۰۰ نفر بی‌گناه کشته شدند، در حالی که ماشین تبلیغاتی رژیم برای کوچک شمردن و توجیه این بربریت به شدت فعالیت می‌کرد.»
او در پایان به روایت بخشی از تجربه‌اش از زمان حضور در کنار زنان معترض زندانی در زندان قرچک پرداخت و یادآوری کرد که مردم ایران تاریخ‌های زیادی از فجایع را در حافظه جمعی خود حک کرده‌اند و مشخص نبست فاجعه بعدی چه زمانی رخ خواهد داد.
اعتراضات آبان ۱۳۹۸ در ایران در واکنش به افزایش ناگهانی و شدید قیمت سوخت آغاز شد اما خیلی زود ماهیت ضدحکومتی به خود گرفت و طی یک هفته به ۲۹ استان و صدها شهر گسترش یافت.
شدت سرکوب اعتراضات باعث شد این اتفاقات به «آبان خونین ۹۸» مشهور شود.
در جریان این اعتراضات هزار و ۵۰۰ نفر از سوی ماموران حکومتی کشته شدند.