ارگاسم یکی از شگفت‌انگیزترین لذت‌های زندگی است که فارغ از تجربه قبلی، می‌تواند هر کسی را به وجد آورد. با این حال، یک فرد به احتمال زیاد کمتر به این موضوع فکر کرده است که این تجربه چه در تنهایی و چه در همراهی با دیگری، چه تاثیری بر جسم و روانش می‌گذارد.
بر اساس گزارش رِد آنلاین، ارگاسم به عنوان یکی از پیچیده‌ترین واکنش‌های فیزیولوژیک بدن انسان، همواره موضوع مطالعات گسترده پزشکی بوده است.
فایده‌های ارگاسم
از دیدگاه تکاملی، هدف ارگاسم در مردان روشن است: انزال و انتقال اسپرم به واژن که می‌تواند به باروری منجر شود. اما در مورد زنان، ارگاسم برای تخمک‌گذاری یا باروری ضروری نیست. این موضوع به پرسشی در میان دانشمندان جهان تبدیل شده و آن‌ها همچنان در تلاش‌اند تا دلیل تکاملی این پدیده را کشف کنند.
جولیا گرینی، داروساز ارشد داروخانه دیجیتال مدینو، در گفت‌وگو با رِد آنلاین گفت: «پژوهشی در سال ۲۰۱۶ این فرضیه را که زنان برای ترشح هورمون‌های ضروری تخمک‌گذاری به ارگاسم نیاز دارند، رد کرده است.»
پژوهش‌ها نشان داده‌اند ارگاسم علاوه بر لذت‌بخش بودن، منافع متعددی دارد. این لذت شگرف، از جنبه اجتماعی به تحکیم روابط عاطفی میان شریک‌های زندگی کمک می‌کند. همچنین با ترشح هورمون‌های نشاط‌آور، موجب بهبود خلق و خو، تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش استرس می‌شود.
لرزش پاها در هنگام ارگاسم
واکنش بدن هر فرد به تحریک جنسی منحصر به خود اوست. برای برخی افراد، رسیدن به اوج لذت جنسی با لرزش پاها همراه می‌شود. این واکنش ارتباطی به نوع فعالیت جنسی ندارد و به دلیل افزایش سطح آدرنالین در زمان ارگاسم روی می‌دهد.
در جریان رابطه جنسی، ماهیچه‌های بدن به تدریج دچار تنش می‌شوند و منقبض می‌گردند. به گفته گرینی، ماهیچه‌های پا به دلیل نزدیکی به اندام تناسلی و سهولت انقباض، بیشترین میزان تنش را در طول رابطه جنسی تجربه می‌کنند.
پس از رسیدن به اوج لذت، تمام این تنش عضلانی رها می‌شود و شل شدن ناگهانی ماهیچه‌ها می‌تواند موجب لرزش پاها شود. این لرزش طبیعی است و نباید موجب نگرانی شود.
تغییرات هورمونی در زمان ارگاسم
در هنگام ارگاسم، تغییرات هورمونی چشمگیری در بدن رخ می‌دهد.
به گفته گرینی، ترشح اکسی‌توسین در طول رابطه جنسی، باعث انقباض‌های موزون ماهیچه‌ها و انزال می‌شود.
این هورمون پیوند عاطفی را نیز تقویت می‌کند و اگر پیش از ارگاسم به میزان زیادی ترشح شود، می‌تواند تجربه جنسی را شدیدتر کند.
پس از رسیدن به اوج لذت، مغز دوپامین آزاد می‌کند؛ یک انتقال‌دهنده عصبی که حس لذت و رضایت را به ارمغان می‌آورد.
البته نقش این هورمون‌ها تنها به این موارد محدود نمی‌شود. برای نمونه، اکسی‌توسین در ایجاد پیوند عاطفی، نعوظ و انزال نیز نقش مهمی دارد.
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که دوپامین نه تنها «تسریع‌کننده ارگاسم» است بلکه یک انتقال‌دهنده عصبی کلیدی در برانگیختن ارگاسم نیز به شمار می‌رود.
سردردهای پس از ارگاسم
یکی از عوارض ناخوشایند ارگاسم می‌تواند سردرد باشد. این نوع سردرد در افراد مبتلا به میگرن شیوع بیشتری دارد. گرچه این نوع سردرد ممکن است شبیه سردردهای معمولی به نظر برسد اما سازوکار پیچیده‌تری دارد.
جنیفر سورچ، بنیانگذار آکادمی تانترای مدرن، گفت: «گرچه به این حالت سردرد می‌گوییم اما در واقع دردی است که از انقباض ماهیچه‌های سر و گردن ناشی می‌شود. این انقباض باعث گشاد شدن رگ‌های خونی و ایجاد دردی مبهم است.»
عطسه پس از ارگاسم
گرچه عطسه کردن پس از ارگاسم چندان جذاب نیست اما پدیده‌ای طبیعی است. سورچ توضیح داد که این واکنش به دلیل تحریک بافت‌های درون بینی رخ می‌دهد.
جالب اینجاست که ارگاسم می‌تواند به باز شدن مجاری بینی نیز کمک کند.
به گفته سورچ، این اتفاق به دلیل فعال شدن سیستم «جنگ یا گریز» و ترشح آدرنالین است که باعث کاهش التهاب و باز شدن مجاری تنفسی می‌شود. پس اگر دچار گرفتگی بینی هستید، رابطه جنسی نه تنها مشکل را بدتر نمی‌کند بلکه می‌تواند به بهبود آن کمک کند.
فعالیت مغز در هنگام ارگاسم
مغز پیش و پس از ارگاسم دست‌خوش تغییرات چشمگیری می‌شود، هر چند ما به طور آگاهانه متوجه این تغییرات نیستیم. در این هنگام، بخش مسئول استدلال و تصمیم‌گیری کمتر فعال می‌شود و به همین دلیل است که برخی افراد در طول رابطه جنسی جسورتر عمل می‌کنند.
از آنجا که رابطه جنسی تجربه‌ای سرشار از حس‌های گوناگون است، بخش‌های مختلفی از مغز در آن درگیر می‌شوند. جالب اینجاست که پژوهش‌ها نشان داده‌اند مغز می‌تواند مسیرهای جدیدی برای لذت ایجاد کند که لزوما به اندام‌های جنسی وابسته نیستند.
این یافته به‌ویژه برای افرادی که به دنبال روش‌های متفاوت تحریک هستند یا آسیب‌دیدگی در اندام‌های جنسی دارند، امیدبخش است.
بر اساس مطالعه‌ای که در ژورنال آو سکشوال مدیسن منتشر شده، میانگین زمان رسیدن به اوج لذت جنسی در زنان حدود ۱۳/۴۶ دقیقه است. این یافته که از مطالعه‌ای روی ۶۴۵ زن دگرجنس‌گرا به دست آمده نشان می‌دهد این زمان می‌تواند بین ۱۲/۷۶ تا ۱۴/۰۶ دقیقه متغیر باشد.
نکته جالب این که حدود یک‌پنجم از شرکت‌کنندگان گفته‌اند به اوج لذت نمی‌رسند و فقط ۳۱/۴ درصد در هنگام آمیزش همراه با دخول به این نقطه می‌رسند.
این پژوهش نشان می‌دهد سایر فعالیت‌های جنسی نیز به اندازه آمیزش در رسیدن به تجربه ارگاسم موثر هستند.
چالش‌های رسیدن به ارگاسم
مطالعات نشان می‌دهند ۱۹ درصد افراد دارای واژن (زنان) با مشکلات مداوم در رسیدن به ارگاسم مواجه هستند، در حالی که تنها هشت درصد تجربه ارگاسم چندگانه را آسان می‌دانند.
دلایل متعددی از جمله کمبود لذت جنسی، آسیب‌های گذشته، شرایط سلامت روان مانند افسردگی و عوارض جانبی داروها می‌تواند در این مساله نقش داشته باشد.
راهکارهای درمانی
متخصصان برای افرادی که در رسیدن به ارگاسم مشکل دارند، راهکارهایی مانند ماساژ یونی تانتریک را پیشنهاد می‌کنند. این روش ترکیبی از ماساژ لمسی آگاهانه، تکنیک‌های تنفسی و مراقبه است که به آرامش ذهن و حضور بیشتر در بدن، همچنین برقراری ارتباط موثر با شریک جنسی کمک می‌کند.
در صورت تداوم مشکل، مشورت با متخصصان توصیه می‌شود.