ضیا نبوی، فعال دانشجویی و زندانی سیاسی در نامه‌ای از زندان اوین به شرح آزارهای روحی و جسمی ناشی از وجود حشره ساس در بند هشت این زندان پرداخته است. او در این نامه نوشته زندانیان این بند از هر تمهیدی استفاده می‌کنند تا از گزش ساس‌ها در امان بمانند اما فایده‌ای نداشته است.
نبوی در این نامه که روز شنبه ۲۲ اردیبهشت با عنوان «شکنجه تحمل ساس هم جزئی از محکومیت ماست؟» در اینستاگرام او منتشر شده، با اشاره به بی‌توجهی مسئولان زندان به شرایط پیش آمده برای زندانیان نوشته: «بسیاری از زندانیان، به‌ناچار به استفاده از داروهای خواب‌آور کرده روی آورده‌اند اما با خوردن قرص‌های خواب قوی هم نمی‌توانند بخوابند.»
او همراه با هستی امیری، دیگر فعال دانشجویی به دلیل حضور در تجمع اسفند ۱۴۰۱ دانشجویان در اعتراض به حملات شیمیایی و مسموم کردن سریالی دانش‌آموزان در مدارس به یک سال حبس محکوم و از ۱۸ فرودین امسال زندانی شده‌اند.
ایران‌اینترنشنال پس از زندانی شدن او در گزارشی نوشت که ماموران اجرای احکام زندان اوین در زمان اجرای حکم نبوی به او گفته‌اند یک سال حبس تعلیقی پیشین او همراه با حبس تازه‌اش اجرا می‌شود و این فعال دانشجویی باید دو سال را در زندان سپری کند.
نبوی در بخشی از نامه‌اش درباره تبعات منفی روحی و جسمی ناشی از گسترش حشره موذی ساس در زندان اوین اطلاع رسانی کرده و بی‌توجهی مسئولان زندان نسبت به این امر را نقد کرده است.
او تاکید کرده که «ادامه این شرایط نشان‌دهنده نادیده گرفتن حقوق ابتدایی و بهداشتی زندانیان است که سلامت روحی و جسمی آنها را به چالش کشیده است.»
اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست
این زندانی سیاسی که سال ۱۳۸۸ بازداشت و حدود هشت سال را در زندان گذراند، درباره تجریه‌های خود از ایام حبس قبلی‌اش نوشت: «من تجربه همزیستی با ساس‌ها در زندان کارون اهواز را داشتم و می‌دانستم که وقتی کسی از مصیبت مواجهه با ساس می‌گوید دقیقا از چه چیز حرف می‌زند. هنوز یادم نرفته نیمه‌شب‌هایی که با فندک روشن درون تخت دنبال آنها می‌گشتم و گاهی قسمت فلزی و داغ فندک را روی موضع گزیدگی می‌گذاشتم تا سوزش عمیق گزش ساس را با سوزش سطحی فلز داغ جایگزین کنم.»
او با بیان اینکه این خاطرات و تجربه‌های زیسته او را برای مصافی سخت آماده کرده بود، در نامه‌اش تاکید کرده که واقعیت آنچه در زندان اوین تجربه کرده از آنچه می‌پنداشت هم وزن بیشتری داشته است.
نبوی که تا پیش از زندانی شدن دانشجوی رشته جامعه‌شناسی در دانشکده ادبیات دانشگاه «علامه طباطبایی» بود، در نامه‌اش نوشته در یک شب در عرض دو ساعت ۱۴ ساس و در شب دیگر ۱۱ ساس را گرفته و شمار ساس‌های زندان برای خودش هم شگفت‌آور بوده است.
او در ادامه خاطرنشان کرد: «وقتی به ساس‌های محبوس میان لیوان‌های پلاستیکی نگاه می‌کردم و جمعیت احتمالی آنها در بند به ذهنم می‌آمد، به خود می‌گفتم اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست؛ آنها نیستند که اضافی‌اند؛ این ما هستیم که باید برویم.»
نبوی از فعالان سرشناس جنبش دانشجویی در دهه ۸۰ است که مدت‌ها به دلیل «ستاره‌دار» بودن از تحصیل محروم ماند.
او در پایان نامه‌اش نوشت: «اگر کسی با این ادعای بی‌اساس زندانبان همراه باشد که زندانی بودن حق امثال ماست، بعید است شکنجه تحمل ساس‌ها را هم جزو محکومیت ما بداند.»
در سال‌های گذشته گزارش‌های بسیاری درباره شرایط نامناسب زندان‌های ایران به لحاظ بهداشتی منتشر شده و هر بار با بی‌توجهی مسئولان سازمان زندان‌ها و دیگر نهادهای مسئول در جمهوری اسلامی مواجه شده است.
زندان اوین، زندان قرچک ورامین و زندان تهران بزرگ، شماری از زندان‌هایی هستند که زندانیان سیاسی در سال‌های اخیر درباره شرایط نامناسب‌شان هشدار داده‌اند.