فریبا کمال‌آبادی، شهروند بهائی زندانی، در نامه‌ای از زندان اوین به موج سرکوب بهائیان ایران در هفته گذشته واکنش نشان داد و جزییاتی از تفتیش منازل و بازداشت شماری از بهائیان همدان و کرج را روایت کرد.
کمال‌آبادی در این نامه که نسخه‌ای از آن به دست ایران اینترنشنال رسیده، نوشت: «داستان ما یکیست. شاید شنیدن این داستان‌های دردناک اما واقعی سبب شود بیش از پیش تلاش کنیم تا عدالت جانشین ظلم و نورانیت جایگزین ظلمت شود.»
این عضو سابق مدیران جامعه بهائی ایران، دستگیری‌های والدین دارای فرزندان خردسال را اقدامی برنامه‌ریزی شده و ادامه‌دار از سوی جمهوری اسلامی که تاثیرات منفی جبران‌ناپذیری بر کودکان و والدین آنان بر جای می‌گذارد، دانست و از آن به عنوان مصداقی از «شکنجه کودک» نام برد.
این زن زندانی که تا به امروز نزدیک به ۱۲ سال را در زندان‌های جمهوری اسلامی تحمل حبس کرده، در بخشی از نامه‌اش نوشته: «صبح من با این اخبار و با تداعی تاریخ غم‌بار ۴۰ ساله این چند خانواده آغاز شد و قلبم برای شدت ستم و خصومت حکومت با جمعی از صلح‌جوترین و قانون‌مندترین شهروندان ایرانی، مملو از حزن و اندوه شد.»
او در شرح اندوه خود نوشته: «این اندوه تداوم همان اندوهی است که از اواخر تابستان سال گذشته در پی قیام اعتراضی مردم در مرگ مهسا (ژینا) امینی و مرگ تعدادی از جوانان عزیز ایران در مسیر احقاق حقوق اولیه انسانی‌شان بر قلب من و قلب‌های بسیاری از هموطنان عزیزم مستولی شده بود.»
این شهروند بهائی زندانی، با بیان آنچه بهائیان ایران در سایه جمهوری اسلامی تجربه می‌کنند، نوشت حتی یک خانواده بهائی در ایران نیست که گذشته‌ای مملو از رنج‌ها و صدماتی این‌چنین در چند نسل متوالی نداشته باشد.
این زندانی عقیدتی در ادامه به شرح یکی از جلسات بازجویی‌اش پرداخت و روایت کرد مرداد ۱ ۱۴۰ در این جلسات برای بازجو توضیح داده تشکیلات بهائی که او پیشتر در آن مسوولیت بر عهده داشته، از سال ۱۳۸۷ وقتی کمال‌آبادی در زندان بوده تعطیل شده و او فاقد مسوولیت اداری است.
بر اساس این نامه، بازجو به این شهروند بهائی پاسخ داده می‌دانیم که شما هیچ مسئولیتی در این مدت نداشته‌اید ولی از نظر ما همه بهائیانی که در ایران باقی مانده و ایران را ترک نکرده‌اند باید دستگیر و زندانی شوند و اگر دستمان باز بود همه را زندانی می‌کردیم.
کمال‌آبادی با بیان اینکه در آن لحظه تصور می‌کرده این پاسخ تنها توجیهی برای دستگیری غیرقانونی اوست، نوشته اینک با حمله نیروهای جمهوری اسلامی به منزل چند زن سالمند، مطمئن شده که آن روز بازجویش از یک استراتژی عینی و واقعی حکومت در مورد جامعه بهائی ایران سخن می‌گفته، به این معنی که همه بهائیانی که در ایران مانده‌اند و ایران را ترک نکرده‌اند سزاوار دستگیر و زندانی شدند.
فریبا کمال‌آبادی در نامه‌اش نوه‌هایش و برخی شهروندان بهائی را خطاب قرار داده و در ادامه نیز خطاب به مردم ایران گفت: «برای تمامی فرزندان ایران و مردم عدالت‌پرور سرزمین محبوبم که عزیزان و جوانانشان را در اثر ظلم و بیداد از دست داده‌اند».
او در توضیح دلایل این خطاب‌ها به کمپین جهانی «#داستان_ما_یکیست» که از تیرماه ۱۴۰٢ در یادبود اعدام ۱۰ زن بهائی در سال ۱۳۶۲ و برای حمایت از تلاش گسترده ایرانیان برای دستیابی به عدالت و برابری راه اندازی شده، اشاره کرده و افرود زیرا که «داستان ما یکیست.»
عضو سابق مدیران جامعه بهائی ایران در پایان در توضیح چرایی نوشتن نامه‌اش تاکید کرد شاید شنیدن این داستان‌های دردناک اما واقعی سبب شود بیش از پیش تلاش کنیم تا عدالت جانشین ظلم شود.
فریبا کمال‌آبادی همراه با مهوش شهریاری ثابت یکی دیگر از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به «یاران ایران» سال ۱۳۹۶ پس از پایان دوره محکومیت ۱۰ ساله از زندان آزاد شدند، اما بار دیگر در مردادماه ۱۴۰۱ بازداشت و و پس از تحمل ماه‌ها انفرادی مجددا به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.
کمال‌آبادی ۶۲ ساله و شهریاری ۷۱ ساله هم‌اکنون در بند زنان زندان اوین دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
در هفته‌های گذشته فشار نهادهای امنیتی و قضایی بر شهرندان بهائی روندی افزایشی داشته است.
در همین رابطه روز جمعه ۱۹ آبان جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه‌ای نسبت به افزایش بازداشت‌ها و فشار نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی بر شهروندان بهائی در ایران ابراز نگرانی کرد.
در این بیانیه با اشاره به تفتیش گسترده منازل شهروندان بهائی در شهرهای مختلف، آمده که از ماه گذشته حداقل ۳۲ شهروند بهائی در سراسر کشور بازداشت شدند.
از سوی دیگر، ایران اینترنشنال روز شنبه ۲۰ آبان در گزارشی از تفتیش ۳۰ خانه متعلق به بهائیان در همدان و بازداشت ۲۰ شهروند بهائی در همدان و کرج خبر داده بود.
پیش از این در روز پنجم آبان جامعه جهانی بهائی با صدور بیانیه‌ای نسبت به تشدید الگوی آزار جمهوری اسلامی به ویژه در مورد زنان بهائی هشدار داده بود.
اواخر شهریور، جامعه بهائیان آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد سرکوب بهائیان در ایران ادامه داشته و ۶۰ نفر از این شهروندان بازداشت و املاک ۵۹ شهروند بهائی دیگر توقیف شده است.
همان زمان مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب قطعنامه‌ای آزار و اذیت بهائیان از سوی حکومت ایران را محکوم کرد و از جمهوری اسلامی خواست زندانیان بهائی و سایر افرادی را که به دلیل مذهبشان بازداشت هستند، آزاد کند.
این قطعنامه از دولت آمریکا خواست ناقضان حقوق بهائیان در ایران را تحریم کند.
منابع غیررسمی می‌گویند بیش از ۳۰۰ هزار شهروند بهائی در ایران زندگی می‌کنند. قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی‌گری را به رسمیت می‌شناسد.
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.